Minder dan een jaar geleden had ik nog nooit van Carrie Bradshaw en Samantha Jones gehoord. Toen we afgelopen september twee weken in New York waren, kon het natuurlijk niet anders dan dat we eindelijk bekend zouden raken met deze geweldige meiden. In ons appartementje in Brooklyn lag de eerste videobox van de serie
en elke keer als we ‚s avonds voor pampus op de bank lagen, hebben we een aantal afleveringen gekeken. Net als New York zelf, en waarschijnlijk juist ook door New York, hebben we Sex and the City meteen in ons hart gesloten.
Ik vind alle personages leuk, maar Samantha is mijn absolute lieveling. Wat een geluk dat ze uitgerekend daar waar ik stond, uitgebreid handjes begon te schudden en handtekeningen begon uit te delen. De anderen liepen vrij snel richting TV-presentator aan het einde van de rode loper, maar niet Kim Cattrall. Ze nam zich veel tijd voor de fans en kwam elke keer weer terug om zich te laten fotograferen en naar iedereen te zwaaien.
Ze heeft een enorme uitstraling en maakt een bijzonder sympathieke indruk. Ik kreeg meteen goeie zin en begon met de rest van het publiek enthousiast te juichen toen ze het publiek in het Duits toesprak (ze heeft in de tachtiger jaren met haar tweede man in Frankfurt gewoond en spreekt nog steeds een aardig woordje Duits). Iedereen ging plat toen ook zij bekende „ein Berliner“ te zijn. Samantha is the best! En dat vond Kim Cattrall zelf ook, zo bleek uit het interview dat ze gaf voordat ze de filmzaal betrad. Wat een heerlijk mens!
