Wednesday, January 23, 2008

All Time Heroes Part 1 - Elvis Presley

Hieronder dan mijn eerste posting. Het lijkt me leuk om wat over mijn liefde voor de aan de rechterkant genoemde all time heroes te schrijven. Vandaag deel 1 over Elvis Presley.

Elvis is The King. Daar valt met mij niet over te twisten. Noem zijn liedjes wat mij betreft ouderwets of saai, toch is en blijft hij de uitvinder van de moderne popmuziek. Zonder zijn revolutionaire interpretaties van nummers als Blue suede shoes en Hound Dog geen Rolling Stones of U2. De generaties die na zijn dood zijn geboren kunnen zich dit vaak maar moeilijk voorstellen, maar voor mij, die vroeger vaker op zondagochtend toekeek hoe papa op band meezong met It‘s now or never of Love Me Tender, is dit gewoon zo. Dat zijn muziek tijdloos en nog steeds actueel is, bewijst de monsterhit Little Less Conversation van Junkie XL, die wekenlang de hitlijsten domineerde. Ook Rubberneckin‘, dat door Paul Oakenfold in een nieuw jasje werd gestoken, is nog steeds regelmatig op de Berlijnse radiozenders te horen. The King is still alive.

Sinds die zondagochtenden aan het einde van de jaren zeventig, zijn er vele Elvis-loze jaren voorbij gegaan, en het is eigenlijk pas sinds een jaar of twee dat de King weer terug is in mijn leven. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik zijn muziek hoor of even stilsta bij zijn dood. Hoewel ik snel gefascineerd kan raken door mensen met een bijzondere uitstraling, passie of levensgeschiedenis, heb ik me zelden zo lang en intensief met een beroemdheid beziggehouden als met Elvis Presley. Hij laat me niet meer los.

Het is makkelijk om een aversie tegen de persoon Elvis te ontwikkelen, wanneer je hem enkel beoordeelt op zijn imago. Voor de buitenwereld was hij een rokkenjager, die stikte van het geld en het graag breed liet hangen. Omdat hij altijd omringd was door een select groepje intimi dat de Elvis-mafia werd genoemd, leek hij werkelijk een koning die regeerde over zijn onderdanen. De werkelijkheid was echter anders. Ondanks zijn enorme rijkdom is Elvis in wezen altijd een gewone jongen gebleven. Een enkele uitzondering daargelaten, wordt hij door alle mensen die hem ooit hebben ontmoet als een uiterst gul, innemend en vriendelijk mens beschreven, die geen sprankje arrogantie toonde en steeds met interesse naar anderen luisterde. Nimmer probeerde hij bewust de aandacht naar zich toe te trekken. Hij had een goed gevoel voor humor en greep elke gelegenheid aan om een nummer ten beste te geven, tot groot plezier van de aanwezigen, die werden aangestoken door zijn enthousiasme. Hij was steeds een enorme inspiratie en zelfs mensen die niet van zijn muziek hielden, raakten tijdens een ontmoeting volledig in zijn ban.Natuurlijk hield hij er diverse relaties met vrouwen op na, maar hij toonde zich daarbij zelden respectloos. Pas in de laatste jaren van zijn leven, toen zijn pillenverslaving volledig bezit van hem had genomen, gedroeg hij zich vaker agressief en onredelijk en had hij zich steeds minder vaak onder controle.

Wie geinteresseerd is in de persoon achter het imago kan ik van harte het boek Careless Love van Peter Guralnick aanbevelen dat de meest uitputtende een eerlijke biografie over Elvis is. Na het lezen van dit boek heb ik Elvis voorgoed in mijn hart gesloten.

Ik hou het meest van zijn latere werk dat lekker sentimenteel is, kitschig zo je wilt. Mijn all time favourite is Moody Blue dat de vrolijkheid van een Schlager heeft, maar niet dat goedkope. Luister ook eens naar If I can dream, waarmee hij eind jaren zestig zijn come-back maakte. Dit is Elvis ten top. Zoveel emotie en kracht vind je zelden in een nummer. Ja, en noem ze verder maar op. Kentucky Rain, Memories, In the ghetto, Way Down, You Don‘t Have To Say You Love Me en ga zo maar door. Mooie muziek voor een regenachtige zondagmiddag.
Maar zijn vroegere plaatjes zijn natuurlijk ook fantastisch. Bossa Nova Baby kan op elke Cocktail Party worden gedraaid en het is ook lekker dansen op King Creole of Wear My Ring Around Your Neck. Rock ‚n Roll van de bovenste plank.

Elvis has left the building but he is always somewhere around.

1 comment:

Danny Bols said...

Leuk artikel ... het schrijven zit je blijkbaar in het bloed. Ik heb me meteen geabonneerd.

Ciao
--
Danny