Acteurs: Emile Hirsch, Marcia Gay Harden, William Hurt, Catherine Keener e.a.
Duur: 140 minuten
In 1992 vonden twee rendierjagers het levenloze lichaam van de 24-jarige Christopher McCandless in een oude bus in de wildernis van Alaska. McCandless was wat men in het Duits een Aussteiger noemt, iemand die de samenleving de rug toekeert omdat hij er niet langer deel van uit wil maken. Twee jaar lang reist hij zonder geld en alleen met het hoogstnodige door Amerika op zoek naar waarheid. Hij kan het leugenachtige leven van zijn carrierezuchtige, materialistische ouders niet langer verdragen en de druk van hun verwachtingen niet meer weerstaan. De overmatige consumptie, het streven naar geld en carriere als hoogste doel en de verwaarlozing van de natuur jagen hem letterlijk op de vlucht voor het leven en voor zichzelf. Gedurende enkele maanden trekt hij zich terug in de eenzaamheid van de wildernis van Alaska, enkel vergezeld van zijn lievelingsboeken van Jack London, Alexander Puschkin en Lord Byron. Hier komt hij nader tot zichzelf en de natuur en beleeft hij de gelukkigste momenten van zijn leven.
Zijn ouders zijn woedend wanneer ze ontdekken dat hij al zijn geld aan een goed doel heeft geschonken en met de noorderzon is vertrokken. Na een jaar maakt hun woede echter plaats voor angst en vertwijfeling. Chris‘ afwezigheid dwingt hen hun eigen leven kritisch te bezien en zich af te vragen wie hun kind eigenlijk is. Hoewel de film dit niet expliciet toont, moeten ze tot de conclusie zijn gekomen dat ze hun eigen zoon helemaal niet kennen en nog minder begrijpen. Het is echter niet zo dat Chris nooit iets over zichzelf heeft verteld of duidelijk heeft gemaakt wat hij van de wereld denkt en verwacht. Het was echter nooit dat wat zijn ouders graag wilden horen. Zij wensen liever hun leugens voort te zetten en willen graag dat hun kinderen hieraan deelnemen; verlangen dit als het ware van ze.
Vlak voor Chris sterft, fantaseert hij van een hereniging met zijn ouders, terwijl hij liggend in de oude bus die al die maanden zijn thuis is geweest, naar de hemel staart. Hij vraagt zich af of ze hetzelfde zouden zien als hij, wanneer ze hier bij hem zouden zijn. Het is een interessante vraag. Zou zijn terugkeer werkelijk tot een verandering hebben geleid, of zouden zijn ouders toe hebben gegeven aan de verleiding om hun zoon verwijten te maken en hem de schuld te geven voor de crisis waarin hun leven zich bevindt? Hoe sterk is de wens om de leugen voort te laten bestaan en deze ook aan hun kind op te leggen? Hoe graag wensen Chris‘ ouders zich te onttrekken aan hun verantwoordelijkheden en de makkelijkste weg te kiezen?
Niet zijn verdwijning, maar pas zijn dood maakt dit uiteindelijk onmogelijk .
En wat zou Chris‘ terugkeer voor hemzelf hebben betekend? Zou hij in staat zijn geweest weer deel te nemen aan de samenleving die hij als onrechtvaardig en ziek beschouwt? Hij weet als geen ander dat het in de huidige tijd heel moeilijk is om trouw te blijven aan jezelf, je idealen en je principes. Alleen wie zich afzondert moet niet voortdurend balanceren tussen waarheid en leugen. Tegelijkertijd beseft Chris echter ook dat je echt geluk alleen ervaart als je het met anderen deelt.
Het is dit dilemma dat me in Into the Wild heeft aangesproken en dat Sean Penn op indringende wijze heeft gevisualiseerd. De stem van Eddie Vedder, die de gevoelens van de integere en oprechte Chris vertaalt middels een aantal prachtige songs, klinkt daarbij nog lang na.
Mijn waardering: ★★★★★
★ prut ★★ gaat wel ★★★ aardig ★★★★ wow ★★★★★ top
De film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal dat in het boek Into the Wild van Jon Krakauer is beschreven.
Dit zelfportret van Christopher McCandless was de laatste foto van de film die nog ontontwikkeld in zijn fototoestel zat.
No comments:
Post a Comment