Vier keer per maand drijft de noodzaak me hiertoe en ik geniet er elke keer weer met volle teugen van. En dat, terwijl de eindbestemming minder interessant is, namelijk mijn werkplek in Europarc-Dreilinden, een winderig, fantasieloos industrieterrein exact op de plek waar het Westen vroeger het Oosten mocht binnenrijden.
Maar “der Weg ist das Ziel” zoals ze dat hier zo mooi plachten te zeggen. En die werkplek is zo erg nou ook weer niet.
Vooral in de winter, wanneer het om 7 uur nog donker is, vind ik het een genot me per bus door de nimmer slapende stad te laten voeren. Vanachter het glas zie ik eenzame gestaltes over straat zwalken, voorbij aan de Turkse bakkers die al een uur open zijn en de dönertentjes die nooit sluiten. In de Urbanstrasse stopt de bus precies voor café Logo, waar het nog gezellig druk is … of wordt, want ik zie de eerste kroegtijgers alweer naar binnen gaan. Er wordt op dit vroege uur nog stevig gedronken en gepaft, ondanks het rookverbod dat hier sinds 1 januari officieel geldt.
Een aantal kilometer verderop ligt de Potsdamer Platz er troosteloos en verlaten bij. Een enkele verdwaalde toerist probeert het bont verlichtte Sony Centre met zijn camera te vangen, maar verder is het armoe troef in het nieuwe hart van Berlijn. De helft van de gebouwen blijkt bij een wat nauwkeurigere blik niet meer dan een coulisse te zijn. De onafgebouwde constructies worden verhuld door metershoge reclamedoeken met winkelgevels. Of er al iemand heeft geprobeerd naar binnen te gaan?
Vroeger volgde er vanaf dit punt een kleine sightseeing by night toer langs Holocaust monument, Brandenburger Tor en Reichstag, maar sinds kort duikt de bus de Tiergarten Tunnel in. In mijn oren zingt Elvis Burning Love, terwijl we door de buik van Berlijn razen.
Lord almighty,
I feel my temperature rising
Higher higher
Its burning through to my soul
Opeens schieten we boven de grond en duikt de gigantische glasfacade van de nieuwe Hauptbahnhof voor me op. Helaas, ik moet uitstappen. Ik loop richting ingang en werp nog een laatste blik op de Fernsehturm, terwijl de zon langzaam begint op te komen.
Cause your kisses lift me higher
Like a sweet song of a choir
And you light my morning sky
With burning love
Het is fantastisch in Berlijn te zijn.
No comments:
Post a Comment