Berlijnse Notities - Ik wil alleen maar zwemmen

Het was weer een geslaagd weekend bomvol indrukwekkende belevenissen. Maarliefst twee keer zag ik mijn lievelingsauteur Paul Auster live hier in Berlijn (waarover meer in de volgende posting). En of dat niet al genoeg was, werden we zondagavond ook nog op een schitterend optreden van Spinvis getracteerd. Hij was de afsluiter van een weekje Boulevard of Broken Dreams dat in Nederland wel bekend is als de Parade. Dit heerlijke theaterfestival dat ik in Amsterdam graag bezocht, heeft voor een weekje zijn tenten in Berlijn opgeslagen. Op een winderig terreintje tegenover de nieuwe Hauptbahnhof kon het Berlijnse publiek voor het eerst (en hopelijk niet voor het laatst) kennismaken met dit schitterende, oer-Nederlandse evenement. Voordat Spinvis begon heb ik nog net op het nippertje van de Silent Disco kunnen genieten. Lachen, gieren, brullen!
En toen ... Spinvis. Ik had wel van hem gehoord, maar kende zijn muziek niet. Zijn optreden heeft een grote indruk op me gemaakt. Knus, in een tent met een handvol publiek, speelde hij met zijn orkestje de sterren van de hemel. Spinvis deed iets raars met mij. Hij liet me een ander Nederland zien; een Nederland waarvan ik zou kunnen houden met een taal die ik lief zou kunnen hebben. Hij riep herinneringen op aan vervlogen tijden en toverde een glimlach op mijn gezicht. Dag Nederland.

't Is altijd wat en altijd spijt
van al het geld en alle tijd
op de onverharde wegen,
die je naar hier hebben geleid.
De ochtenden zijn wit en koud
en hoe je ook je stuur vasthoudt,
de wind komt door je handschoenen heen,
je vingers zijn versteend.


Spinvis - Boulevard of Broken Dreams
© Balanda 28 september 2008

Liedjes van Spinvis met beeld:

Bagagedrager
Wespen in de appeltaart
Ik wil alleen maar zwemmen


Spin the Wheel - Boulevard of Broken Dreams
© Balanda 28 september 2008